Executive κοινωνία ηλιθίων

Ο μπαμπάς ακολούθησε τη γνωστή πορεία και κατάφερε να μπει γνωρίζοντας κάποιον από εδώ και από εκεί.

Ζηλοφθονώντας την αντοχή του στη δουλικότητα και αναμετρώμενος με την ίδια του τη ρουφιανιά, προσπαθώντας δηλάδη να ξεπεράσει τα όρια του και στους δύο αυτούς τομείς, μπορεί πλέον, όταν αγγίζει το πόμολο της εξώπορτας της μεζονέτας- κουκλόσπιτο να ξεφυσά ελαφρά κλείνοντας για ένα δευτερόλεπτο τα μάτια και να αισθάνεται μία δικαίωση των κόπων του και μία σιγουριά κοιτώντας πίσω τον εαυτό του στα 20, όταν είχε αποφασίσει να ξεφύγει από τη μιζέρια και να κάνει ο,τι περνάει από το χέρι του για να πετύχει το σκοπό του. Και ούτε λόγος για όσους στάθηκαν στο δρόμο του.

Η μαμά μπήκε γιατί κάποιον ήξερε ο μπαμπάς της.

Είχε τελειώσει το Πανεπιστήμιο αλλά γιατί να τρέχει στους δρόμους με μία τσάντα στο χέρι. Καλύτερα το αερόθερμο στα πόδια. Και πού ξέρεις όλο και κάποιο νεαρό θα συναντούσε στη νέα δουλειά της για να χτίσουν το τετζερο -σπιτικό τους.

Εσυ λοιπόν τώρα βρίσκεσαι για συνέντευξη απέναντι στον 30χρόνο γιο του μπαμπά και της μαμάς που μπήκε ελέω τους και εχρίσθη Executive Director σε εκείνες τις περίεργες Α.Ε. που ειναι όμως και δημοσίου συμφέροντος και τις πληρώνεις και εσύ.. Και παίρνει, το ξέρεις, 4-5 χιλιάρικα και η HR σου λέει οτι θα μαθητεύσεις δίπλα του, γιατί ειναι Εκτελεστικός Διευθυντή και θα σου αναθέτει αρμοδιότητες.

Τέλος, εσύ ξέρεις ότι η μοναδική αρμοδιότητα που, εκ γενετής, του ανατέθη είναι να κατέχει τη θέση του γιου της μαμάς και του μπαμπά.

Απογοήτευση

Απογοήτευση.

Πέθανε και ο Αλαβάνος σήμερα παραιτείται.

Καμία σχέση με την κοινωνία. Μαζί πολλοί εν χορώ.

Ψήφισα 4 φορές ΣΥΝ. Ποτέ ξανά.

Λυπηρό και απογοήτευση. Και οργή.

Έχασα το έρεισμα που είχα.