Σικ-ΕΛ-ια

Ακούγεται και διαβάζεται κοινότυπο, όλοι το ξέρουμε και όλοι μιλάμε για αυτό αλλά με μεγάλη προθυμία, χαρά και ενδιαφέρον θα περνούσα τρεις μήνες από τη ζωή μου αντιπαραθέτοντας τη τη διαδικασία επιλογής Καθηγητών Πανεπιστημίου και Διπλωματών με τις μεθόδους της Μαφίας (Κόζα Νόστρα) και αποδεικνύοντας την ταυτοσημία τους.

Αντιλαμβάνομαι οτι δεν είναι μία απλή περίπτωση διαφθοράς και πελατειακών σχέσεων στις οποίες όλοι λίγο πολύ, θελημένα ή μη, είμαστε μπλεγμένοι.

Η ημιμάθεια, η μετριότητα.η έλλειψη γενικής μόρφωσης και ικανοτήτων με φοβίζει.

Περισσότερο, όμως, με φοβίζει και με ανησυχεί η έλλειψη σεβασμού προς πρόσωπα που θα έπρεπε να δείχνουν το δρόμο και να αποτελούν οδηγό.

Πώς να προχωρήσεις, όταν ξέρεις ότι στα Πανεπιστήμια οι μισοί και παραπάνω έχουν κάνει ελλιπή διδακτορικά και οι γνώσεις τους ειναι κάτω του μετρίου; Πώς να προχωρήσεις οταν ξέρεις οτι η χώρα σου στο εξωτερικό εκπροσωπείται από ανθρώπους που πιθανόν να μην ξέρουν ποιες χώρες συμμετείχαν στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο ή όταν προφέρουν το acquis communautaire, ακουίς κομουνοτερ (μου έχει τύχει...)

Στον ακαδημαϊκό κόσμο, ευτυχώς, υπάρχουν εξαιρέσεις. Στο Διπλωματικό εως και κανένα.

Και τελικά; Γιατί δε τους μουντζώνω φεύγοντας;